سیاه مشق هایی ازجنس دغدغه

تا حالا فکر کردیم که چنددرصد دین و ایمانمون در گرو اخلاق خوب و خوش اخلاقیه؟؟؟

چقدر،چنددرصد زندگی؛یا بهتربگم وقت روزانه مون رو به اخلاق و بهترکردن اخلاقمون وقت میگذاریم؟؟؟

از خودمون هرروز بپرسیم.

این خیلی مهمه چون شاید تعداد زیادی از آدما بخاطر اخلاق خوب ما جذب شیوه و منش زندگی ما میشن .و شاید تعداد زیادی از آدمها بخاطر اخلاق بد و نامناسب ما از شیوه زندگی و کل زندگی ما متنفر میشن.

چند تا شکلات توی کیف/جیبمون هست تا وقتی یه بچه(هرچند ناآشنا)رو میبینیم بهش بدیم؟؟؟و بهش لبخند بزنیم تا روز فوق العاده ای داشته باشه و خاطره ی خوبی از یه "خاله"یا"عموی"مهربون تو ذهنش حک بشه؟؟؟اینجوری با محبت میتونیم یه چهره ی مهربون و دوست داشتنی از دین و یه فردی که ظاهر دینی داره رو به بچه ها نشون بدیم.

تجربه ی یک معلم بداخلاق و متنفر شدن از درسی که میتونست خیلی برامون شیرین باشه رو گاهی اوقات تجربه کردیم. تجربه ی داشتن همکلاسی ای که با دیدنش تمام وجود آدم کهیر میزنه!!!تجربه ی غرغرهایی که تمام شیرینی یک سفر،گردش یا روز خوب رو خراب میکنه!

ما برای چندنفر چراغ خطریم؟؟چندنفر با دیدن ما راهشون روکج میکنن؟؟چند نفر با دیدن ما تمام شیرینی یک روزشون ازبین میره؟؟؟هم اتاقی هامون مارو بعنوان چه جور فردی می شناسن؟؟خانواده مون از دست ما راضی اند؟؟؟

این اخلاق یک مسلمونه؟؟یک بچه شیعه ؟؟